این ویلا‌ها جزو واحد‌های اقامتی حوزه گردشگری نیست و نیاز است مردم بدانند که نظارت این ویلا‌ها تا زمانی که مجوز نداشتند باشند تحت نظارت بخش گردشگری میراث نیستند.

سایه گیلان: ویلا‌ها و خانه‌های مسافر بدون نظارت در سواحل و مناطق جنگلی مازندران با شبی ۲۰ میلیون تومان باعث شگفتی مسافران نوروزی شده است.

به گزارش تسنیم، هر ۱۰ قدم برمی‌داریم آن‌ها را می‌بینید یک نفر، دو نفر و بعضی‌ها هم سه نفر وارد شهر محمودآباد که می‌شوید در هر گوشه خیابان‌های این شهر آن‌ها را می‌بینید که یک کاغذ مستطیلی یا مربعی در دست داشته و مخاطبان را به نوشته روی آن کاغذ از جنس کارتن جلب می‌کند.

سن و سال مشخصی ندارد هر سنی را می‌بینید که آن کاغذ نوشتاری را در دست نگه داشته و در گوشه خیابان‌های شهر محمودآباد ایستاده‌اند و با دیدن هر خودروی پلاک غیربومی به آن سمت می‌روند و چیز‌هایی را می‌گویند.

آن نوشته‌ها نظر ما را هم به خود جلب کرده، نوشته‌هایی که سال‌ها است در گوشه خیابان‌های شهر‌های ساحلی مازندران از سوی این افراد مشاهده می‌شود و همیشه برایم جای سوال است که این افراد برای ایستادن و با دست داشتن آن نوشته‌ها چقدر پول دریافت می‌کنند؟ اصلا درآمد خوبی از این راه کسب می‌کنند که در گرما و سرما گوشه این خیابان‌ها می‌ایستند؟

ویلا، ویلای استخردار، ویلای لاکچری، ویلای نیمه لاکچری؛ بله این‌ها نوشته‌ای است که بر روی آن کاغذ مشاهده می‌کنید که در دستان نوجوان ۱۳ ساله، جوان ۲۵ ساله، آقای ۴۵ ساله و نهایت یک فرد ۵۰ ساله قرار گرفته است و ایستاده و برخی را هم نشسته بر روی صندلی در آن گوشه خیابان‌های محمودآباد نظرتان را به خودتان جلب می‌کند.

علاوه بر آن تابلو‌هایی را هم کنار گذری چند مشاور املاکی هم می‌بینید که نوشته‌های حجمی ویلا، ویلا استخردار و، لاکچری را به منظور اجاره آورده است.

کنجکاو از این نوشته‌ها و قرار گرفتن در این ایام تعطیلات نوروزی به سمت این آقایان کاغذ به دست کشیده شدیم تا بپرسیم شرایط اجاره‌ای هر یک از این خانه‌های اجاره‌ای چگونه و چقدر است.

پس از خوش و بش پرسیدم یکی از آشنا‌های ما قرار است به همراه بستگانشان به این شهرستان بیایند و دنبال اجاره ویلا هستند، شرایط اجاره‌تان چه طوری است؟ جوانی که با یک نفر دیگری بود، گفت: ویلا‌ها قیمت‌هایش متفاوته و بستگی به نوع ویلا هم دارد؛ قیمت‌ها از شبی ۴ میلیون شروع می‌شود تا شبی ۱۵ و ۲۰ میلیون تومان.

پرسیدم که این بستگی که گفتید یعنی چی؟ جواب داد: اینکه ویلای معمولی می‌خواهید یا لاکچری و شیک که قیمت این ویلا‌ها شبی ۱۰ میلیون شروع می‌شود تا به ویلا‌های استخردار که به شبی ۱۵ میلیون می‌رسد؛ البته باید تعداد خانواده هم دید که چند نفر هستند و این روی قیمت تاثیر دارد.

به راهم ادامه دادم تا از دیگر افرادی که در جا‌های دیگر این شهر ایستاده‌اند هم بپرسم شرایط اجاره ویلای آن‌ها چگونه است؛ آقای ۵۰ ساله که بر روی صندلی نشسته بود و کلاه حصیری بر سر داشت تا زیر آن آفتاب داغ سایه‌بانش شود.

اجاره ویلا شبی ۵ میلیون تا ۲۰ میلیون تومان

پرسیدم که ویلا می‌خواهیم دارید؟ با اشتیاق گفت: بله کنار دریا می‌خواهید یا سمت روستا؟ لاکچری یا نیمه لاکچری؟ سوئیت هم داریم؟ گفتم: حقیقتش برای یکی از آشناهاست که از اصفهان می‌آیند و برای سه شب می‌خواهند. جواب داد: قیمت‌ها از شبی ۲ تومان روستایی داریم تا شبی ۲۰ میلیون کنار دریا که مجهز کامل و دارای استخر، جکوزی و سونا است. گفتم چرا اینقدر قیمت‌هاش بالاست؟ خندید و گفت: اتفاقا خوبه قیمت‌هاش با وجود این همه گرانی و تورم؛ تازه این ویلا‌ها در طول سال خالی می‌ماند و در این ایام اجاره داده می‌شود پس زیاد قیمت‌ها بالا نیستش.

برام جای سوال پیش آمد که آیا این قیمت‌ها در سایر شهر‌های ساحلی مازندران به همین حالت است به همین منظور به شهر نزدیک محمودآباد، یعنی سرخ‌رود رفتم و از آن افرادی که گوشه خیابان‌ها ایستاده‌اند قیمت ویلا‌ها خواستم که آن‌ها هم به مانند آن افراد محمودآباد همین قیمت را گفتند. به فکرم رسید که قیمت‌ها در آن خانه‌های روستایی چقدر است آخر شنیدم برخی از صاحبان خانه‌های روستایی نزدیک به دریا هم خانه‌های خود را در این ایام اجاره می‌دهند؛ پرس‌وجو کردم و با تماس تلفنی با یکی از آشنا‌ها در روستای بیشه کلای بخش مرکزی محمودآباد گفت که اجاره خانه شبی ۲ میلیون است تا ۴ میلیون تومان، البته بستگی به تعداد جمعیت نیز دارد و اگر جمعیت زیاد باشد قیمت بالا می‌رود.

واقعا این نرخ‌گذاری قیمت خانه‌های اجاره‌ای یک شبه برعهده چه ارگانی است؟ اصلا چرا نظارتی بر روی این نرخ‌ها و اجاره چنین مکان‌هایی از سوی استانداری مازندران صورت نمی‌گیرد؟ در این ایام تعطیلات یکی از مواردی که نظرمان را به خود جلب کرد ازدیاد چادرخوابی در سطح خیابان‌ها و جاده‌های شهر‌های ساحلی و جنگلی استان مازندران از سوی مسافران و گردشگران است که افزایش قیمت این مکان‌ها یکی از عواملی بر چادرخوابی این مسافران است.

خانه مسافر‌های غیرمجاز آسیبی بر صنعت گردشگری مازندران

رئیس میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی محمودآباد با اشاره به قیمت‌های ویلا‌های اجاره‌ای عنوان کرد: این ویلا‌ها جزو واحد‌های اقامتی حوزه گردشگری نیست و نیاز است مردم بدانند که نظارت این ویلا‌ها تا زمانی که مجوز نداشتند باشند تحت نظارت بخش گردشگری میراث نیستند.

نبی اله اصغری با بیان اینکه هر یک از اقامتگاه‌های رسمی طبق نرخ‌نامه و درجه‌بندی براساس تورم سالانه به اجاره مسافران و گردشگران می‌پردازند، افزود: مشاهده هر گونه اجاره‌ای در فضای مجازی با نرخ شبی ۷ میلیون به بالا در خانه مسافر‌های غیرمجاز است و زیرنظر میراث نیستند.

وی تصریح کرد: این واحد‌های استیجاری و خانه مسافر‌ها جزو تغییر کاربری قرار نمی‌گیرند، اما به حالت واحد مسکونی مبادرت به اسکان مسافر می‌پردازند که این واحد‌ها دارای نرخ نبوده و تاکنون گردشگری نتوانسته برای آن‌ها نرخی تعیین کند.

اصغری نرخ این واحد‌های مسکونی را براساس عرضه و تقاضا مطرح کرد و گفت: تفاهم اجاره این خانه‌ها دو طرفانه صاحبخانه و مسافر است و طبق آن نرخ صاحبخانه اجاره داده می‌شود.

این مسئول با بیان اینکه اجاره این واحد‌ها بر چند دلیل آسیب جدی بر صنعت گردشگری مازندران می‌زند، بیان کرد: اولا پولی که آورد صنعت گردشگری می‌شود به بیراهه می‌رود و اصلا این مبالغی که با اجاره واحد‌های مسکونی صورت می‌گیرد صرف خدمات گردشگری، چون پارک‌ها، سرویس‌های بهداشتی، تفرجگاه‌ها نمی‌شود.

وی ادامه داد: این مشکل نه تنها در این شهرستان، بلکه در کل کشور وجود دارد که خانه مسافر‌های مجوزدار دارای نرخ و غیرمجوزدار نیز نرخ خاصی ندارند و در این خصوص تاکنون نظارتی از سوی نهادی انجام نشده است، البته شاید بشود توسط شورای تامین شهرستان با تشکیل کمیته نظارتی برای نرخ‌گذاری این واحد‌ها یک تصمیماتی گرفت، اگر چه خیلی سخت است.

اصغری خاطرنشان کرد: در این شهرستان ۳ هزار خانه شناسایی شده وجود دارد که حدود یک هزار و ۳۰۰ خانه شناسنامه‌دار و دارای مالک است که تاکنون ۳۸۰ مورد پروانه صادر شده است؛ واقعا ساماندهی در این عرصه بسیار سخت و دشوار است.

ورود دستگاه قضایی بر نظارت واحد‌های مسکونی غیرمجاز مازندران

مهران حسنی، معاون گردشگری میراث فرهنگی، گردشگری مازندران واحد‌های اقامت پذیرایی در استان را واحد‌هایی دارای پروانه بهره برداری عنوان و اظهار کرد: هم‌اکنون در مازندران ۶۴ هتل، ۵۱ متل، ۹۱ هتل آپارتمان، ۱۴ مهمانپذیر، هشت مجتمع گردشگری، ۵ هزار و ۳۰۵ خانه مسافر، ۳۷۰ بومگردی و ۱۰ کمپینگ وجود دارد و در بخش تاسیسات شامل پلاژ‌ها نیز ۱۲۳ پروانه فعالیت دارد.

وی با بیان اینکه در حوزه مناطق نمونه که در ایام تعطیلات نوروزی فعالیت دارد شامل اقامتگاه‌های دولتی با ظرفیت رسمی و مدارس، زائرسرا‌ها با ظرفیت غیررسمی است، افزود: در خصوص واحد‌های غیرمجاز اعم از اقامتی و پذیرایی است که پروانه بهره‌برداری ندارند.

معاون گردشگری میراث فرهنگی، گردشگری مازندران با بیان اینکه طبق ماده ۲۳ آیین‌نامه ایجاد اصلاح، تکمیل، درجه‌بندی و نرخ‌گذاری تاسیسات گردشگری ساماندهی با شناسایی از سوی گردشگری برای این واحد‌های اقامتی انجام می‌شود، افزود: برای نظارت بر این واحد‌های مسکونی نیروی انتظامی و دادستانی پایه‌کار بیایند تا ساماندهی صورت گیرد؛ البته خود این کار فعل و اجاره دادن خانه و ویلا براساس قانون ماده ۷ توسعه صنعت گردشگری و جهانگردی سال ۷۰ باید مجوز لازم را از وزارت میراث فرهنگی اخذ کنند در غیر این صورت تخلف است و به جزای نقدی و حتی پلمپ جریمه می‌شوند.

حسنی با تاکید براینکه خانه مسافر براساس آیین‌نامه ایجاد اصلاح مصوب سال ۱۳۹۴ جزو تاسیسات گردشگری است، عنوان کرد: حدود ۲۹ نوع تاسیس گردشگری در حوزه صنعت گردشگری قرار می‌گیرند، بنابراین فردی برای اجاره مکان گردشگری تابع این قانون قرار می‌گیرد.

معاون گردشگری میراث فرهنگی مازندران با بیان اینکه شروع فعل در مکان تخلف است و بهره‌بردار باید مجوز بگیرند و با نرخ قانونی اجاره دهند، اما برای صاحبان این خانه‌ها آزادی عمل وجود دارد تا نرخ آزاد بدهند، اظهار کرد: واحد‌های گردشگری براساس نرخ دستورالعمل وزارتخانه و نرخ تورم تعیین می‌شود که این افزایش سالانه در مهرماه طبق جامع تاسیسات گردشگری صورت می‌گیرد.

وی با اشاره به آخرین وضعیت اقامتگاه‌های رسمی در این ایام تعطیلات نوروزی عنوان کرد: در بازدید حدود ۹۰ تا ۱۰۰ درصد از این اقامتگاه‌ها اشغال بودند که این نشان‌دهنده استقبال مسافران بوده است.

حسنی خاطرنشان کرد: همچنین در بخش بومگردی‌ها نیز با توجه به نوع خاص و ذائقه مسافر به سمت آن کشیده می‌شوند که در مقطع جامع کنونی و وجود زندگی ماشینی این واحد‌ها مورد استقبال قرار گرفته است.

این مسئول در خصوص افزایش چادرخوابی مطرح کرد: ممکنه یک عامل آن به افزایش این اقامتگاه‌های غیررسمی برگردد، اما عامل مطلق نباشد و به علاقه مندگی مسافران نیز شامل می‌شود.