دسترسی ها

مهین قدیری، نام نخستین زن قاتل سریالی در ایران است که در سن ۳۲ سالگی مرتکب ۶ قتل در قزوین شد. پاییز سال ۸۷ دستگیری مهین قدیری پرده از راز جنایت هولناک شش قتل برداشت و رسیدگی به پرونده قتل سریالی قزوین در دستور کار قضایی قرار گرفت.

مهین در دهه سوم زندگی‌اش با داشتن دو دختر که یکی از آن‌ها معلول بود و با وجود همسری معتاد، با مسائل مختلفی روبه‌رو بود که در مقابل آن‌ها خود را تنها می‌دید. او بدهکاری زیادی داشت و چند فقره چک در دست طلبکاران به‌جا گذاشته بود.

به گفته خودش فردی او را فریب داده بود که با این چک‌ها برای او وام هنگفت خواهد گرفت و شرایط زندگی مهین را تغییر خواهد داد، اما وعده‌ها که عملی نشد و مبالغ به دست طلبکارانی افتاد که امان مهین را بریده بودند.

همچنین مادرش سهم‌الارثش را نمی‌داد، خانواده همسرش کمک چندانی به او نمی‌کردند و افراد خیری هم که می‌شناخت، درخواست او را رد کرده بودند. او مدتی پیش از این هم به خاطر مرگ صاحبخانه‌اش مظنون شناخته می‌شود، اما به راحتی توانسته بود از چنگ قانون رهایی پیدا کند. بنابراین راه کشتن و فرار کردن را یاد گرفته بود و درنهایت قتل با انگیزه مالی را در پیش گرفت.

مهین در اولین اعترافات خود تنها ارتکاب سه قتل را برعهده گرفت، اما به مرور زمان و با بازجویی‌های بیشتر، هر شش قتل را پذیرفت و با درخواست ماموران مربوطه صحنه تمامی آن‌ها را بازسازی می‌کند.

اولین قربانی را در یک آزمایشگاه دیده بود و به بهانه رساندن او به خانه، زن را سوار بر ماشین کرده و با یک لیوان آبمیوه مسموم او را بیهوش می‌کند. سپس او را به بیابان برده بعد از برداشتن طلا‌های زن، او را با روسری خودش خفه کرده و در بیابان رها می‌کند.

این الگو روش کار مهین بود و دیگر قربانیان هم با این روش به قتل می‌رساند. فقط گاهی از ابزار متفاوت مانند پلاستیک و چسب استفاده کرده بود. در این میان او حتی به خاله شوهرش نیز رحم نکرد و زن را در ساعات ابتدایی صبح، کنار سفره صبحانه به قتل می‌رساند. طبق گفته‌های مهین قدیری در آخرین دادگاه، این اتفاقات ماحصل رفتار آدم‌های اطراف او بود.

اگر یک یا دو نفر از این افراد به او کمک می‌کردند، شاید مهین پا به این راه نمی‌گذاشت و برای تامین مبالغ بدهی، دست به قتل شش انسان نمی‌زد. البته او در اعترافات بعدی، دلیل کشتن صاحبخانه را دفاع از خود در برابر تجاوز او عنوان کرد و در پاسخ به سوال مامور پلیس که از او پرسیده بود؛ چرا داد و بیداد نکردی؟ جواب داده بود که چی بشه! همه فکر می‌کردند مقصر منم.

اولین قتل مهین دو شاهد موتورسوار داشت. دو نفری که رنو قدیمی او را شناخته بودند، اما رنگ دقیق آن را به خاطر نداشتند. همین موضوع باعث شده بود تا پلیس دستور پیگیری ۲۷ هزار خودروی رنو را صادر کند و به دنبال فرد مذکور باشد، اما کسی باور نمی‌کرد دو دست زنانه پشت این ماجرا باشد.

در تاریخ ۲۱ اردیبهشت ۱۳۸۸ زنی با توجه به روایت‌هایی که شنیده بود، آبمیوه را از دست مهین قبول نمی‌کند و با رها شدن از دست او، مستقیم به پلیس مراجعه می‌کند. بعد از چهره‌نگاری چیزی حدود ۸۰ درصد از چهره مهین شناسایی شد و پلیس پس از پیگیری‌های لازم مجرم را در خانه خودش دستگیر کرد. بعد‌ها با مطابقت دادن ردپای او روی مقنعه یکی از قربانیان و پیدا کردن رد خون در ماشین، مستندات پرونده کامل می‌شود.

اولین دادگاه کیفری برای رسیدگی به پرونده مهین قدیری با حضور اولیای دم، چهار مستشار و معاون دادستان برگزار شد. معاون دادستان کیفرخواست متهمه را قرائت کرد و با توجه به اعترافات، مدارک و مستندات به دست آمده، خواستار قصاص برای او شده بود.

البته شخص متهم پس از دو ساعت و نیم در جلسه حاضر شد و همسر او که به گمان برخی از افراد با مهین همدست بود در جلسه حضور نداشت. مهین درحالی وارد دادگاه شد که صورت خود را با چادر پوشانده و این کار او باعث اعتراض اولیای دم شده بود، بنابراین با استناد به حرف قاضی، قدیری برای اولین‌بار صورت خود را به خبرنگاران و شاکیان پرونده نشان می‌دهد.

در جریان تحقیقات مشخص شده بود که برخی افراد در تهیه دارو‌های خواب‌آور، ساخت مهر و فاکتور جعلی برای فروش طلا‌ها و مسائلی از این دست با قدیری همکاری داشته‌اند که هر کدام برمبنای قوانین کیفری مجازات خود را متحمل شدند.

در جریان دادگاه مهین قدیری به سوالات متعددی پاسخ داد و اذعان داشت که هیچ همدستی به صورت مستقیم نداشته است. البته برخی از اولیای دم این حرف را قبول نکردند و تا روز اعدام در تاریخ ۲۹ آذر ۱۳۸۹ معتقد بودند که دادگاه باید ماجرای همدستی فرد دیگر در این قتل‌ها را پیگیری کند. در جریان دادگاه مهین که حدود ۴ ساعت طول کشیده بود، ۲۲ نفر به عنوان شاکی و ۱۱ نفر به عنوان متهم شناخته شدند.

باتوجه به مشخص بودن جرایم و قبول مهین قدیری، حکم اعدام او از سمت دادگاه کیفری اعلام شد و پس از اخذ وصیتنامه او، در تاریخ اعلام شده به دار آویخته شد. مهین قدیری با استناد مواد بند الف ماده ۲۰۶، ۲۱۹، ۲۶۴، ۶۶۱، ۶۶۷ و ۴۷ قانون مجازات اسلامی تنها متهم این پرونده بود که با حکم صریح اعدام روبه‌رو شد. همچنین در حکم او ۲۴ ماه حبس تعزیری با احتساب ایام بازداشت قبلی و ۷۴ ضربه شلاق تعزیری با اتهام سرقت‌های متعدد وجود داشت.

همسر قدیری نیز که طبق اعترافات، با اصرار مهین در لباس یک مامور شهرداری جسد صاحبخانه را در سال ۱۳۸۵ به محلی مخفی در کانال آب جابه‌جا کرده بود با اتهام کمک به مجرم برای خلاصی از محاکمه و مجازات، با استناد ماده ۵۵۴ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) به مدت سه سال حبس تعزیری (با احتساب ایام بازداشت قبلی) محکوم شده بود.