دسترسی ها

ابراهیم نیازمند گشتی: شروع ویروس منحوس کرونا در دنیا و به تبع آن در ایران، موجب شد تا رهبر انقلاب در اقدامی شایسته بر حضور ارتش در کنار دولت برای نابودی کامل این ویروس تاکید ویژه ای داشته باشند و بر اساس این فرمان شاهد رشادتها و فعالیت های بسیاری از سوی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی تحت عناوین نیروهای جهادی و یا قرارگاه محرومیت زدایی ارتش در سراسر کشور بودیم.
در گیلان نیز با حضور پرشور نیروهای از جان گذشته ارتش برای نابودی این ویروس اقدامات گسترده ای صورت گرفت. از جمله آن می توان به سم پاشی و ساخت بیمارستان‌های صحرایی و تهیه اقلام مورد نیاز بیمارستانها، ماسک و مواد ضد عفونی و…اشاره کرد. اما این اقدامات تنها بخش کوچکی از اقدامات ارتش بود. نیروی زمینی ارتش با ساخت بیمارستان صحرایی پیشرفته و تجهیز درمانگاه ها و ایجاد بیمارستان‌های تنفسی در برخی شهرستانها در بحث آبرسانی، جاده سازی، برق رسانی، حوزه های بهداشت درمان و بهزیستی چنان تلاش های گسترده ای را برای مردم گیلان انجام دادند که این سوال در میان افکار عمومی مطرح شد که براستی نقش دولت چیست و چرا ارتش تمامی پروژه ها را در دست دارد و پیشروی گسترده آن در سراسر کشور مشهود است.
این مطالب را بدان جهت یادآوری کردم که تلنگر و نقدی بر استاندار گیلان باشد زیرا افتتاح بسیاری از این پروژه ها در حالی صورت گرفته که توسط دولت مردان در گیلان دیده نشده و حتی با یک خدا قوت و تشکر ظاهری نیز از تلاش های ارتش علی الخصوص نماینده تام الاختیار ارتش تقدیر صورت نگرفت.
اگرچه بنده بارها چه به صورت حضوری و چه تلفنی، این مسئله را به استاندار یادآوری کردم. آقای دکتر عباسی ۸۰ درصد پروژه های ارتش در گیلان بدون شوآف به بهره برداری رسیده است. در عوض شما در اولین برداشت های چای و برنج و …  شرکت داشتید. یادتان نرود مردم عمل می‌خواهند نه شعار!
آقای دکتر عباسی دلیل بی تفاوتی شما نسبت به اقدامات گسترده ارتش در گیلان چیست؟
اگر به عنوان یک رسانه برای تهیه گزارش با نیروهای تلاشگر ارتش همراه نبودم و با دوربین خود زندگی مردمان محرومی را که در شرایط سخت و دشوار زندگی می کردند، ثبت نمی‌کردم هرگز باور نمی‌کردم که واقعا تا کنون هیچ مسئولی به دیدن روستاییانی که در یک ملک با حیوانات اهلی خود زندگی می کنند نرفته اند و این روستاها تاکنون حتی جاده نیز نداشته اند.

آقای استاندار، اتاق های مجلل و آراسته برخی از مدیران شما مانند کاخ است و ارباب رجوع گاهی روی زدن درب اتاق مدیران را نیز ندارند. براستی کجای این کار خدمت به خلق الله است؟