دسترسی ها

سیده سعیده موسوی: اولین سالگرد درگذشت هوشنگ ابتهاج (سایه) شاعر و پژوهش‌گر ایرانی ، با حضور جمع کثیری از علاقمندان به ایشان بر سر مزارش در باغ محتشم رشت برگزار شد.
در این مراسم بزرگانی چون شفیعی کدکنی شاعر بزرگ ایران، محمد باقری پژوهشگر، علی دهباشی روزنامه‌نگار و سردبیر مجله‌ی بخارا و همچنین یلدا ابتهاج دختر ایشان حضور داشتند.
محمدرضا شفیعی کدکنی شاعر محبوب کشورمان در نخستین سالگرد درگذشت امیر هوشنگ ابتهاج (سایه) گفت: سایه نیاز به معرفی امثال من ندارد. او یکی از نمایندگان برجسته شعر فارسی در طول قرون و اعصار بوده و اگر حمل بر اغراق نکنیم پس از حافظ غزلسرایی به اعتبار و اهمیت او به زحمت می توان در تاریخ شعر فارسی پیدا کرد و اگر هم پیدا شود از منظر اختلاف سلیقه‌هاست.
شفیعی کدکنی ادامه داد: اما همه سلیقه‌های پخته بر این اعتقاد هستند که سایه در این، هفتصد سال جایگاه بسیار ممتازی در فرهنگ ملی ما و زبان فارسی داشته ، دارد و خواهد داشت.
در ادامه این مراسم علی دهباشی روزنامه‌نگار، نویسنده و سردبیر مجله‌ی بخارا با گرامیداشت یاد و خاطره سایه گفت: کمتر نقطه‌ای در جهان است که تا این اندازه به شاعرانش احترام و ارج و قرب بگذارد.
وی خاطره ای از دکتر داریوش شایگان را در این باره بیان کرد: زمانی که همسر نیکوس کازانتاکیس مهمان ایشان بود او را به شیراز بر سر مزار حافظ بردند و او از دیدن جمعیت بسیاری که در آرامگاه حافظ جمع شده بودند تحت تاثیر قرار گرفته و چشمانش پر از اشک شده و گفته بود من و شوهرم به خیلی از جاهای دنیا سفر کرده ایم و بر مزار بسیاری از شاعران بزرگ دنیا رفته ایم ولی هیچگاه ندیدم مزار یک شاعر زیارتگاه باشد.وی خاطرنشان کرد: این نشان می دهد شاعران برای ما ایرانیان جایگاه بسیار والایی دارند و هیچکس نمی تواند این را انکار کند که هر کدام از شاعران ما از رودکی و فردوسی تا حالا در حافظه جمعی ما زنده هستند و این نشان دهنده پویایی و جوشش ذات زبان فارسی و شعر فارسی است.
همچنین یلدا ابتهاج با سپاس از همه حضار گفت: استاد شفیعی دوست و یار همیشگی سایه سالها در کنار او بودند و حضورشان سر مزار بعد از یک سال در سالگرد سایه اهمیت بسیار زیادی برای من و برادران و مردم گیلان و دوستداران شعر و ادب پارسی دارد .
از همه دوستانی که در عرض این یک سال به هر شکلی به دیدار این مزار آمدند و بارها برای من عکس و فیلم فرستادند از بچه ها نوجوانان زنان، مردان، پیر و جوان از شهرهای مختلف از نقاط خیلی دور اینجا امده اند سپاس قلبی ام را بیان می کنم و همانطور که گفتم این امانتی است در دست مردم .
دکتر محمد باقری پژوهشگر و تاریخ‌نگار علم ایران نیز گفت: این اواخر برخی این پرسش را مطرح می کردند که ابتهاج که افتخار گیلان است چرا به گیلکی شعر نگفته است. ابتهاج همیشه فارسی صحبت می کرد اما در شعرهایش گاهی از کلمات گیلکی مثل گومار، تاسیان، کشکرت به کار برده است .
ابتهاج که آنقدر با زبان فارسی و تمام ریزه کاری ها و قابلیت هاش در سطح عالی آشنا بود می گفت در خانه از کودکی با ما فارسی حرف می زدند و بعدا بیرون در مدرسه و کوچه گیلکی یاد گرفتم. اما هر وقت حرف زدن گیلکی را می شنوم زبان فارسی با همه فاخر بودن و میراث غنی و شکوهش برای من از جلوه می افتد که حتما به خاطر عواطف آمیخته با خاطراتی از مادرش و دلتنگی همیشگی برای او بود .