دسترسی ها

به گزارش پایگاه خبری سایه گیلان، زنان روستای ملاط همچون تمامی زنان روستایی از گذشته تاکنون دوشادوش مردان خود برای امرار معاش متحمل سختی ها و زحمات فراوانی بوده اند. از سالها پیش زنان این روستا به صورت پراکنده در اطراف خیابان مشغول فروش مرکبات، نان های محلی، محصولات جالیزی و دیگر اقلام ارگانیک بودند؛ اما طی چند ساله اخیر به پیشنهاد دهیاری و شورای اسلامی این روستا با ایجاد بازارچه سنتی و ساخت غرفه، این فروشندگان و دست فروش های سنتی تجمیع شدند و بازارچه سنتی کوچک و زیبایی به وجود آمد که با همت زنان روستایی با استقبال مسافران و گردشگران مواجه شده است. اما اکنون کسبه این غرفه ها که برخی از آنان سرپرست خانوار و زنانی خودکفا هستند با مشکلاتی مواجه شده اند. به میان این زنان روستایی آمدیم و به درد و دل ها و مشکلات آنان گوش فرا دادیم که با هم می خوانیم:

غرفه دار ۶۵ ساله ای که چندین سال است که در یکی از غرفه ها مشغول فعالیت است، ضمن ابراز ناراحتی و گله مندی از دهیار و شورای روستای ملاط گفت: در ابتدا به ما گفته شد، غرفه ها را به صورت رایگان در اختیارمان قرار می دهند تا بتوانیم مشغول فعالیت شویم و قرار نبود هیچ هزینه ای از ما دریافت کنند اما پس از مورد توجه قرار گرفتن این منطقه به عنوان یک روستای توریستی و حضور گسترده مسافران و مشتریان، دهیار و شورای اسلامی  اقدام به امضاء قرارداد با غرفه داران کردند که به ناچار همه غرفه داران قراردادهایی را در قالب اجاره نامه امضا کردند. وی در ادامه گفت: درخواست ما از فرماندار شهرستان و مسئولین استان این است که به داد ما زنان شاغل برسند چرا که هم مورد هجمه بی احترامی و زورگویی دهیار این منطقه هستیم و هم این که هیچگونه امکاناتی را برای توسعه این منطقه فراهم نکرده‌اند.

یکی دیگر از غرفه داران نیز با بیان این مطلب که دهیار و شورای این منطقه با زورگویی و تحت فشار قرار دادن ما عرصه کار کردن در این منطقه را برای ما تنگ کرده اند، گفت: با توجه به اینکه ۶ سال پول آب برای غرفه ها می آمد اما هیچگاه قبض آب یا برق به ما نشان ندادند تا اینکه امسال گفته شد قبض برق ۱۰ میلیون تومان است اما با پیگیری و مراجعه غرفه داران به اداره آب و فاضلاب متوجه شدیم که قبض آب ۴ میلیون تومان بوده و دهیاری قصد گرفتن مبلغ اضافه از ما داشته است.

وی افزود: در مورد مبلغ برق هم طی این سالها هیچگونه مبلغی از ما بابت برق دریافت نشد و به یکباره مبلغ برق را ۵۰ میلیون اعلام کردند که با تقسیم بین غرفه داران و حتی تقسیط آن باز من مبلغ کلانی است و پرداخت آن برای غرفه داران مشکل است. در حالی که می توانستند طی این سالها این مبلغ را ماهانه دریافت کنند تا فشاری به غرفه داران وارد نشود.

یکی دیگر از زنان کسبه این روستا با بیان این مطلب که به خاطر ترس و تهدیدهای دهیار و شورا جرأت شکایت یا گله از آنها به اداره یا سازمان های خاصی را نداریم گفت: چرا باید قول غرفه رایگان به ما داده شود و بعد از سالها تلاش و به رونق رسیدن این بازارچه، دندان طمع برای اندک درآمد ما تیز کنند.

غرفه دار دیگری نیز با تاکید بر اینکه در ماه مبارک رمضان سال قبل در حین آماده کردن افطاری برای مشتری توسط دهیار مورد بی احترامی قرار گرفته گفت: چرا دهیار این روستا در برابر چشم مشتریان داخل مغازه من آمد و قصد به هم ریختن اسباب و اثاثیه مغازه را داشته است. گویا در اینجا به جای مستاجر ما را رعیت خود می دانند و اجازه هر نوع برخوردی را به خود می دهند.

وی ادامه داد: بازارچه ای که در حال حاضر بیش از ۳۴ غرفه در آن فعالیت دارند از گاز شهری بهره مند نیست و دهیار و شورا حتی حاضر به احداث سرویس بهداشتی برای غرفه داران نیز نشده اند. حتی همه کسبه به دلیل نبود سطل زباله و محل خاصی برای دپوی زبال،ه مجبور هستیم تا آخر شب زباله ها را با خود ببریم. گاها شاهد دزدی از غرقه ها نیز بوده ایم و با بی تفاوتی دهیار و شورا روبه رو شده ایم اما با وجود اینکه دهیاری هیچگونه خدماتی به غرفه ها ارائه نمی دهد قصد دریافت مبالغی برای خدمات را نیز دارند.

غرفه داران بازارچه سنتی روستای ملاط ضمن گلایه شدید از دهیار این روستا، خواستار رسیدگی ویژه فرماندار تلاشگر و جهادی شهرستان لنگرود به وضعیت موجود شدند. چرا که دهیار این روستا، تیشه به ریشه اشتغال زنان روستایی می زند و باعث بی انگیزگی زنان غیور و توانمندی می شود که سالهاست در این منطقه فعالیت داشته اند و هیچگاه مورد تهدید و زورگویی کسی قرار نگرفته اند.

تعدادی از زنان غرفه دار بازارچه سنتی روستای ملاط در گفتگوی ویژه با خبرنگار ما خواستار رسیدگی و حل این مشکل از سوی استاندار گیلان و فرمانداری لنگرود شدند تا ضمن حفظ حرمت و کرامت زنان پرتلاش و غیرتمندی که برای کسب رزق و روزی حلال مشغول فعالیت هستند مورد هجمه اهانت ها و توهین دهیاری و شورا قرار نگیرند.

تاریکی خیابان، کمبود شیر آب برای غرفه داران، نداشتن سهمیه آرد و پرداخت هزینه گزاف برای آن،  نبود گاز شهری، نبود سرویس بهداشتی و سطل زباله و برخورد نامناسب و در مقابل زیاده خواهی شورا و دهیاری از مهمترین مشکلات کسبه است که امیدواریم با پیگیری فرماندار محترم لنگرود این مشکلات مرتفع گردد.

• نویسنده : منا محمدی دموچالی